کد مطلب:36722 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:160

از این مهمتر، سخن گفتن آدمیان با خداوند، محصول شناخت آنها از خداوند است. یعنی بر حسب تصوری كه آدمی از مخاطب خود دارد، درخواستهایش، نوع سخن گفتن و ادبش فرق خواهد كرد.

پیامبران صلای عام در داده اند و همه را به دعا كردن فراخوانده اند. هیچ كس از دعا كردن و خواندن خداوند و استرحام كردن از او

[صفحه 256]

مستغنی نیست. همه می توانند مستقیما با خداوند سخن بگویند و از او درخواست حاجت كنند. هیچ كس از این امر محروم نیست. اصل دعا و خواندن خداوند، محتاج شفیع نیست. باب دعا بر همگان گشوده است. شفیعان اصل این باب را نمی گشایند، این باب همیشه باز است، اما شفیعان به علت آنكه از مزایا و اختیارات و توفیقاتی برخوردارند، می توانند راه بعضی از انسانهای خوش اقبال را به خداوند نزدیكتر كنند. نظام شفاعت، در هر دو جهان برقرار است. و امری نیست كه اختصاص به جهان دیگر داشته باشد.

صفحه 256.